Kuna domowa (kamionka)
Występowanie
Kuna domowa, blisko spokrewniona z kuną leśną, jest zwierzęciem żyjącym w bezpośrednim otoczeniu człowieka, ponadto jest gatunkiem bardziej rozpowszechnionym. Zamieszkuje niemal całą Europę, zachodnią i środkową Azję, jednak nie występuje na Wyspach Brytyjskich oraz licznych wyspach Morza Śródziemnego. Ponadto niewielkie populacje zamieszkują Skandynawię. Kuna domowa żyje w lasach i na polach, lecz chętnie szuka bliskości siedlisk ludzkich i zamieszkuje także wioski i miasta.
Wygląd
Futro kuny domowej jest nieco krótsze, a jego włos nie jest tak gęsty i miękki jak u kuny leśnej. Mimo wszystko jest poszukiwane. Plama na podgardlu jest z reguły większa i wyraźnie biała, inaczej niż u kuny leśnej, której plama na podgardlu ma kolor żółtawy. Biała plama na spodzie szyi rozwidla się i często sięga przednich łap. Ten szczegół wyglądu nie jest jednak jednoznacznym znakiem rozpoznawczym. Uszy kuny domowej robią wrażenie nieco bardziej szpiczastych niż raczej krągłe uszy kuny leśnej.
Pożywienie
Odżywia się podobnym pokarmem jak kuna leśna. Jednak w związku z tym, że kuna domowa chętnie mieszka blisko siedlisk ludzkich, do jej zdobyczy zalicza się także ptactwo domowe i jego jaja. Kuna domowa potrafi wyrządzić znaczące szkody w kurnikach, zagrodach z królikami i w gołębnikach.
Sposób życia
Kuna domowa bardzo chętnie zamieszkuje składy drewna lub kamieni, stajnie, stodoły, domki ogrodowe, a nawet strychy domów zamieszkanych przez ludzi, W lesie, podobnie jak kuna leśna, wybiera na schronienie wysokie partie drzew. Poluje zazwyczaj nocą. Żyje samotnie i zajmuje terytoria bardzo różnej wielkości. Podczas polowań porusza się zazwyczaj utartymi przesmykami.
Cieczka: Okres godowy przebiega podoi jak u kuny leśnej. U kun domowych zamieszkujących strychy okres godowy może być bardzo uciążliwy dla domowników.
BIOLOGIA
Gatunek: Kuna domowa (Martes foina),
Rodzina: Łasicowate (Mustelidae),
Podrodzina: Łasice właściwe (Mustelinae),
Rodzaj: Martes
Długość ciała, ciężar:
S 40-50 cm, 1,2-2,2 kg; 5 38-45 cm, 1,1-1,7 kg.
Futro
Umiarkowanie brunatne po ciemnobrunatne z białym podszyciem i białą, najczęściej rozwidloną plamą na podgardlu i spodzie szyi, schodzącą na łapy.
Rozmnażanie
Okres godowy (cieczka): lipiec-sierpień. Ciąża trwa około 9 miesięcy (łącznie z ciążą utajoną). Liczba młodych: 3-4.
W REWIRZE
Odchody: Odchody podobne do odchodów kuny leśnej, jednak o bardziej nieprzyjemnym zapachu.
Trop: Jak u kuny leśnej; często wyraźniejsze odciski podeszew, ponieważ spody pozostają nieowłosione.
Rodzaje polowań
Zastawianie pułapek, zasiadka przy przesmyku, wybębnianie, chodzenie świeżym tropem na śniegu, polowanie na wab. W Polsce okres polowań na oba gatunki kuny trwa od września do końca marca.
Trofea: Futro, cały preparat.
Źródło: Zwierzęta łowne, Ekkehard Ophoven, Wydawnictwo Muza SA, Wydanie I, Warszawa 2006